Mensen met een ernstige tot zeer ernstige beperking in arm- en handgebruik zijn voor vele activiteiten van het dagelijkse leven afhankelijk van hulpverleners. Ook hulp bij masturberen is noodzakelijk. Een handje helpen bij masturberen komt voor zowel de hulpverleners als de mensen met de slechte handfunctie ongewenst dichtbij. Aan deze hulpvraag wordt dan ook zeer vaak niet voldaan, als men al hulp durft te vragen.

Vanaf 1989 deed men uitgebreid onderzoek naar verschillende functies van en in badkamers van mensen met uiteenlopende beperkingen. Uit dit onderzoek kwam naar voren dat de douche een goede plek zou kunnen zijn voor de doelgroep, mannen en vrouwen met een ernstige tot zeer ernstige beperking in arm- en handgebruik, om zelfstandig te kunnen masturberen.

De afstudeeropdracht (1992) bestond uit het ontwerpen van een masturbatie hulpmiddel dat de doelgroep zelfstandig zou kunnen gebruiken tijdens het douchen.

Er werd uitvoerig onderzoek gedaan naar de werking van het seksueel apparaat (= het lichamelijk en geestelijk seksualiteit beleven), verschillende soorten beperkingen met de gevolgen voor arm- en handgebruik en seksueel apparaat, bestaande seksuele hulpmiddelen.

In Nederland zijn 250.000 mensen die in de doelgroep vallen.

De douche als plaats van handelen heeft een reeks voordelen. Men is er alleen, bloot, voelt zich er behaaglijk. Water van de douche overstemt geluiden (van kreunen en seksuele hulpmiddelen). Water spoelt eventuele sporen weg. De douche is een plaats van handelen waar zelfstandig en anoniem zou kunnen masturberen.

Hulp bij masturberen wordt en enkele gevallen verleend door gespecialiseerde hulpverleners, die helpen bij het aanleggen van seksuele hulpmiddelen. Vergoeding van deze hulp leidt regelmatig tot berichten in de pers.

Er is geen wetenschappelijke onderbouwing hoe en waarom de huidige seksuele hulpmiddelen/speeltjes werken en waarom ze er zo uitzien.

Er werd begonnen met het ontwikkelen van een stimulator die prikkels kon leveren die zouden leiden tot orgasme. Het lag voor de hand dat deze werd aangedreven door (warm) kraanwater.

De waterkracht drijft een schoepenrad aan waarvan de ronddraaiende beweging wordt omgezet in een langzaam heen en weer bewegende stang aan. Op deze stang is een pulserende douchekop (het 'clitoris stampertje') gemonteerd. Met een opzetstuk (het 'penispakkertje') op de douchekop is het apparaat geschikt voor mannen.

Er werd een model gebouwd om de werking van de ontworpen stimulator te testen. Dit testmodel werd aangesloten door middel van een doucheslang op de kraan en zittend in bad aangelegd door 3 mannen en 5 vrouwen zonder beperking. De helft van deze testgroep bleek met behulp van de stimulator tot orgasme te kunnen komen. Het is dus mogelijk op waterkracht zonder gebruik van handen een prikkel toe te dienen waarmee een orgasme kan worden opgewekt.

Met een vormstudie naar een te produceren stimulator is het afstudeerproject afgesloten.

Na de presentatie in het afstudeer colloquium is er veel belangstelling van de pers geweest voor masturberen door de doelgroep, maar al deze aandacht heeft er tot op heden niet toe geleid, het product af te maken. Wanneer een lichamelijke beperking vanuit de medische hoek wordt benaderd, staat seksualiteit vooral in het kader van het vervullen van een kinderwens. Masturbatie staat niet in het kader van deze wens. Wanneer een lichamelijke beperking vanuit de sociale hoek wordt benaderd, staat het functioneren van de doelgroep centraal. Masturbatie wordt zo privé gezien dat hulp verlenen daarbij op onoverkomelijke bezwaren stuit. Het seksueel functioneren wordt niet als eerste levensbehoefte gezien.

Er rust helaas een drievoudig taboe op dit onderwerp: gehandicapten, seksualiteit en masturberen. Deze staan een daadwerkelijke uitontwikkeling tot en met productie in de weg.